POZEGNAN NADSZEDL CZAS...

Czas spedzony z Vinniczkiem minal jak z bata strzelil...

Na poczatku wydawalo sie, ze to dosc dlugo, ale juz po pierwszym dniu zaczelo nam czasu brakowac :-) i tak juz bylo do samego konca, czyli do dzisiaj. Wieczorem ostateczne pozegnania a w ciagu dnia jeszcze szybka wyprawa do skansenu, coby dac oczom odpoczac od rozpustnych zlosistosci palacowych wnetrz i od wypieszczonej architektury palacowo-ogrodowej. Nawet pogoda nie miala dzisiaj zadnych, poza letnimi, humorow, bylo prawdziwe lato.

W tej chwili na Vinniczkowym lozku spi Pietrek, ktory nie bardzo jeszcze zrozumial, co sie stalo... On byl Vinniczkowi od pierwszej chwili przychylny bardzo i regularnie przybiegal na pieszczoty, co zostalo oczywiscie utrwalone na zdjeciach. Grubeusz pokazal mniej inicjatywy, ale pieszczoty ze szczotka byly bardzo mile widziane, pewnie i on zauwzyl zmiane.

Teraz siedze sobie i jeszcze nie wspominam minionych dni, bo one jeszcze nie calkiem minione, ale mysle o tym, ze czas jest nieublagalny w swoim biegu. Tyle bylo planowania, tyle rozmow o tym przyjezdzie a tu niewiadomo kiedy wszystko dobieglo konca.

Vinniczek przytargal cala torbe lakosci z kraju i od jutra zacznie sie Wielkie Zarcie czyli o diecie na razie nie moze byc mowy!!! Nawet Grubeusz cieszy sie perspektywa podjadania kabanosow i innych smakolykow :-)

Pusto tu sie jakos zrobilo a Vinniczek cala noc w drodze...

Ach, pieknie bylo i chociaz z cala stanowczoscia mozna stwierdzic, ze Vinniczek byl tutaj pierwszy raz,  to nikt nie moze stwierdzic z cala stanowczoscia, ze ostatni raz :-)
Dziekuje Ci Sloneczko!!!